4 składniki

Zdarzają się takie momenty, kiedy człowiek nawet nie ma jak się po nosie podrapać.
Akurat tak mi wyszło ostatnio, że rozdzieram się pomiędzy wyjazdami służbowymi, a paskudnym choróbskiem. Życie takie. Przez to nie ma czasu, o siłach nie wspominając, na stanie w garach, wymyślanie skomplikowanych potraw i eksperymenty. 




Posiadanie własnego ogródka to taki plus, że nawet jeśli nie miało się czasu na zakupy, masz dostęp do świeżych składników.

Z racji takiej, że pomidory od pewnego czasu to u nas rzecz tak powszechna, jak chleb spieszę, żeby podzielić się z wami przepisem, który dostałam od koleżanki, która sama siebie określa jako inwalidę kuchennego.

Droga moja, skończ z tym określeniem, bo ten przepis bije na głowę wszelkie przepisy na sosy do makaronu, będąc zachwalanym przez każdego, kto go spróbuje.

Uwielbiam go za szybkość przygotowania i za to, że pomimo iż składa się z dosłownie 4 składników jest przepyszny! Sądzę, że to właśnie w prostocie tkwi jego siła!

Czas przygotowania: czas gotowania makaronu.



SKŁADNIKI:
1. 4 świeże pomidory
2. średniej wielkości cebula
3. serek mascarpone
4. makaron o waszym ulubionym kształcie

Podsmażam cebulkę na oliwce, pokrojone w kawałki pomidory bez skórki dodaję na patelnię, gdy cebulka jest zrumieniona, a następnie zaprawiam serkiem mascarpone wedle uznania - czasem więcej, czasem mniej. Sól, pieprz, garść świeżej bazylii i można zajadać po łokcie.



Czasem pomidory jedynie kroję w kostkę, czasem rozgniatam tłuczkiem do ziemniaków. Zależy, jaką konsystencję sosu chcę uzyskać. Najfajniejsze połączenie to jednak pół na pół, żeby sos nie był za bardzo wodnisty i nie trzeba było go długo trzymać na ogniu, żeby odparował.


Mascarpone dodaje bardzo fajnej aksamitności. Po jego dodaniu sos będzie bardziej gęsty, ale o wyjątkowo gładkiej strukturze.



Pamiętam, że w skład wchodziło też dodanie sosu słodko pikantnego, natomiast gdy pierwszy raz korzystałam z tego przepisu nie chciało mi się po prostu gnać do sklepu jedynie po buteleczkę sosu, kiedy wszystkie składniki leżały już gotowe na blacie kuchennym. Dlatego po prostu go wyeliminowałam. Nie przeszkodziło mi to w zakochaniu się w tym daniu.

Pewnie też dlatego, że mogę pochłaniać makarony w każdym wydaniu.
Dajcie znać, gdy skusicie się na spróbowanie.



Brak komentarzy:

Prześlij komentarz